علل اصلي خرابي بسياري از پلها قبل از پايان عمرشان، عدم توجه به معيارهاي هيدروليکي در طراحي، و اجراو نگهداري از آنهاست. ظرفيت گذرسيلاب از پل پايداري بازه رودخانه در محل احداث پل هدايت جريان نيروهاي هيدرو ديناميک جريان آبشستگي و فرسايش در اثر تنگ شدگي و يا ايجاد مانع عواملي هستند که در تعيين جانمايي طول ارتفاع و آرايش پايه و تکيه گاهها و مشخصات هندسي پايه هاوتکيه گاههاي پل حائزاهميت هستند که متأسفانه در کشورمان به مسائل فوق الذکر توجه کمتري مي گردد اين مقاله نگاهي اجمالي به نقش مهندسي رودخانه و اهميت بکارگيري آن در طراحي پلها دارد. عليرغم استفاده از مصالح و تکنولوژي پيشرفته و صرف هزينه هاي هنگفت در طراحي و ساخت پل ها هرساله شاهد شکست و يا تخريب پلهاي زيادي در دنياو در کشورمان در اثر وقوع سيلاب هستيم. شکست و تخريب پلها علاوه بر خسارات مالي و گاهي هم جاني راه ارتباطي به نقاط سيل گير و محتاج کمک رساني را قطع مي کند و خسارتها را دو چندان مي نمايد. طبق بررسيهاي انجام شده در اکثر موارد علت شکست پلها عبارتند از: · عدم برآورد صحيح سيلاب طراحي (Flood Design) و کم بودن ظرفيت عبور سيلاب از دهانه پلها · جانمايي (Layout ) نامناسب پلها بدون توجه به مسائل ريخت شناسي (Morphology) رودخانه · بر آورد نادرست از عمق شالوده (براساس معيارهاي سازه اي و ژئوتکنيکي) بدون توجه به مسأله فرسايش آبشستگي · فراهم نکردن تمهيدات لازم براي عبور مناسب جريان از سازه پلها · نقصان در حفاظت و نگهداري از پلها بر اساس آمار و اطلاعات جمع آوري شده از خسارات سيلاب در دوره زماني سالهاي 1331 تا 1375 افزايش تخريب پلها در اثر سيلاب چشمگير بوده است.